جشنواره بهار آغاز سال و جشنواره سنتی است. معمولاً به عنوان سال نو ، سال نو ، روز سال نو و غیره شناخته می شود. جشنواره بهار دارای تاریخ طولانی است که از پرستش دعا برای سال نو در دوران باستان تکامل یافته است. همه چیز مبتنی بر بهشت است و مردم مبتنی بر اجداد هستند. دعا برای سال جدید ، ارائه فداکاری به بهشت و پرستش اجداد یکسان است. منشأ جشنواره بهار حاوی مفهوم فرهنگی عمیق است که می تواند میراث تاریخی و فرهنگی غنی در فرآیند وراثت و توسعه داشته باشد. در طول جشنواره بهار ، انواع جشن ها در سراسر کشور برگزار می شود و دارای ویژگی های منطقه ای قوی است. این فعالیت ها عمدتاً مربوط به پارچه های قدیمی و جدید ، اگزورسیسم ، پرستش خدایان ، نعمت سال و اشکال غنی و رنگارنگ است که جوهر فرهنگ سنتی چینی است.
در اوایل مشاهده و زمان بندی ، آغاز بهار آغاز همه چیز و معنای همه تولد دوباره است ، به این معنی که تناسخ جدید آغاز می شود. در جامعه سنتی کشاورزی ، آغاز بهار از اهمیت زیادی برخوردار است که تعداد زیادی از فرهنگ عامه مربوط به آن را به دست آورده است. در توسعه تاریخی ، اگرچه از تقویم متفاوت استفاده می شود و تاریخ اولین جشنواره متفاوت است ، چارچوب جشنواره آن و بسیاری از آداب و رسوم عامیانه به ارث رسیده است. در دوران مدرن ، مردم جشنواره بهار را در روز اول ماه اول تقویم قمری برگزار می کردند ، اما معمولاً حداقل در روز پانزدهم ماه اول به پایان می رسد. جشنواره بهار یک جشنواره عامیانه است که عبادت خدایان و اجداد را ادغام می کند و برای نعمت ها دعا می کند و ارواح شیطانی ، اجتماع خانواده ، جشن ، سرگرمی و رژیم را از بین می برد.
جشنواره بهار بزرگ ترین جشنواره سنتی ملت چین است. برخی از کشورها و مناطق جهان نیز تحت تأثیر فرهنگ چین نیز عرف جشن سال نو هستند. براساس آمار ناقص ، نزدیک به 20 کشور و مناطق جشنواره بهاری چین را به عنوان یک تعطیلات قانونی برای کل یا برخی از شهرها تحت صلاحیت خود معرفی کرده اند. جشنواره بهار ، جشنواره چینگمینگ ، جشنواره اژدها قایق و جشنواره اواسط پاییز به عنوان چهار جشنواره سنتی چین شناخته می شوند. با تصویب شورای دولتی ، عرف عامیانه جشنواره بهار در اولین گروه از لیست ملی میراث فرهنگی نامشهود ذکر شده است.
